پارلمان یک شبدر چهار برگ

قوه مقننه در سطح ملی بر عهده انجمن فدرال است که از دو اتاق تشکیل شده است، انجمن ملی که نماینده مردم بوده و انجمن دولت که نماینده ایالت ها می باشد. انجمن مردم 200 تن نماینده دارد به شکلی که هر ایالت و نیم ایالت دست کم یک نماینده را از آن خود کرده است. به جز ایالاتی که تنها یک نماینده دارند و در آنها سامانه گزینش بیشینه بکار گرفته می شود، در بقیه ایالات سامانه گزینش برپار کاربرد دارد. در انجمن دولت، هر ایالت دارای 2 نماینده و شش نیم ایالت دارای یک نماینده می باشند. هر قانون یا حکم فدرال باید به تصویب هر دو اتاق برسد که معمولا در یک زمان اما در اتاق های جداگانه انجام می شود. گذشته از آن، هر دو اتاق بر کار مدیریت فدرال رسیدگی کرده و اجرای عدالت را کنترل می کنند.
این دو اتاق دست کم یک بار در سال زیر نام پارلمان فدرال متحد گرد هم می آیند تا دولت فدرال، رییس و نایب رییس، رییس دولت فدرال، دادگاه فدرال( در لوزان و لوکرن) دادگاه فرجام نظامی و در شرایط بحرانی رییس ارتش را انتخاب کنند. پارلمان کنترل ارتش را در دست داشته و قدرت عفو کردن را داراست.
با نگاه به قانون اساسی فدرال، هر نماینده از هر اتاق می تواند از حق پیشگامی خود سود جسته قانون یا حکمی را به شکل پیشنهاد یا درخواست ارائه نماید. پیشنهاد یک خواسته مستقل از دولت فدرال برای تصویب یک قانون یا حکم و یا یک بخشنامه پیشگیرانه الزام آور است. چنین پیشنهادی حتما باید از سوی هر دو اتاق تصویب شود تا برای دولت قطعی شمرده شود. اما یک درخواست، خواسته ای مستقل است که از دولت فدرال درخواست می کند تا در زمینه ای ویژه بایدی و شایدی گفتمان پیرامون یک قانون یا حکم را به آزمون بگذارد. گذشته از آن پیشنهاد پارلمانی نیز وجود دارد. گذشته از همه این ها هر نماینده انجمن دارای حق بازخواست زبانی یا نوشتاری دولت در هر زمینه است. بعلاوه در هر سال دو بار زمانی موسوم به زمان پرسش برای انجمن فدرال در نظر گرفته شده است.