همانطور که گفته شد، داستان چهار زبانه بودن سوییس به دوران تملک سرزمین های آلمانی زبان پس از دوران رومی شدن این کشور بر می گردد. مرزهای زبانی سوییس تا همین اواخر چندان آشکار نبود. هرچند که در گریسونز زبان Romansch زیر فشار ساکنین Walser قرار گرفت، اما تا سده های 14 و 15هنوز به تمامی در پایین دست دره راین در Chur و Lower Prättigau از بین نرفته بود. در بخش های دیگر Bernese Anabaptists که بین سده های 16 تا 18 در بخش های فرانسه زبان ژورا ساکن شدند، تلاش نمودند تا برای خود برونبوم هایی جدا از بخش های آلمانی زبان پدید آورند. این برونبوم ها امروزه جایگاه سیاسی منطقه اطراف خود را از میزانی که هست پیچیده تر کرده اند. در بین گروه های زبانی نیز می توان گویش های گوناگونی یافت، هر چند در بخش سوییس- فرانسه، تقریبا اصطلاحات فرانک - پروانسی همگی از بین رفته اند. البته ممکن است چنین واژه هایی در بین افراد پیرتر در بخش های ویژه ای در ایالت والاس، ژورا یا فریبورگ هنوز شنیده شوند.
در تیچینو و در دره گریسونز جنوبی نیز ایتالیایی زبان رسمی است، هر چند در این بخش ها نیز روستاییان گویش Lombard را برای برقراری ارتباط در بین خود ترجیح می دهند. رومنش از سال 1938 و در پی یک همه پرسی به عنوان چهارمین زبان رسمی سوییس برگزیده شد، با این حال به دلیل فشارهای وارده از سوی زبان های دیگر منطقه ( ایتالیایی و آلمانی) تنها از سوی مردمی کم شمار بکار گرفته شد. شمار مردمی که زبان مادری شان رمنش می باشد همواره در حال کم شدن است و این در حالیست که شمار آلمانی زبان ها در حال افزایش می باشد. متاسفانه نبود یک مرکز فرهنگی و اقتصادی بزرگ بهمراه وجود دست کم پنج گویش گوناگون برای این زبان از جمله دلایل آسیب پذیری این فرهنگ و زبان بشمار می آیند. برای نمونه گویش Ladin که از سوی مردم انگادین بکار گرفته می شود به هیچ روی شبیه به گویش Surmeir اهالی Oberhalbstein و گویش Surselva مردم Oberland در گریسونز نیست. از این رو دولت با دید ویژه ای به این کمینه جمعیتی می نگرد زیرا می داند که در صورت کم توجهی به این فرهنگ تا سال 2030 تنها شمار کمی از افراد بجای مانده از نسل های پیشین این زبان را بکار خواهند گرفت. گسترده ترین شمار گویش های محلی در بخش سوییس- آلمانی به چشم می خورد.در این بخش پدیده های جغرافیایی به نسبت پدیده های اجتماعی تاثیر گذار تر بو ده اند وهم از این روست که گویش های بسیار زیادی نسبت به شمار ایالت های بزرگ همانند زوریخ، بازل و برن به چشم می خورد. مردم دره های دورافتاده اغلب بویژه در برابر اثر زمان ایستادگی خوبی در نگاهدای از زبان خود به نمایش می گذارند. گویش های آلمانی که روزمره بکار گرفته می شوند، معمولا از چه در گفتار و چه در نوشتار از زبان آلمانی استاندارد دور می باشند.
در تیچینو و در دره گریسونز جنوبی نیز ایتالیایی زبان رسمی است، هر چند در این بخش ها نیز روستاییان گویش Lombard را برای برقراری ارتباط در بین خود ترجیح می دهند. رومنش از سال 1938 و در پی یک همه پرسی به عنوان چهارمین زبان رسمی سوییس برگزیده شد، با این حال به دلیل فشارهای وارده از سوی زبان های دیگر منطقه ( ایتالیایی و آلمانی) تنها از سوی مردمی کم شمار بکار گرفته شد. شمار مردمی که زبان مادری شان رمنش می باشد همواره در حال کم شدن است و این در حالیست که شمار آلمانی زبان ها در حال افزایش می باشد. متاسفانه نبود یک مرکز فرهنگی و اقتصادی بزرگ بهمراه وجود دست کم پنج گویش گوناگون برای این زبان از جمله دلایل آسیب پذیری این فرهنگ و زبان بشمار می آیند. برای نمونه گویش Ladin که از سوی مردم انگادین بکار گرفته می شود به هیچ روی شبیه به گویش Surmeir اهالی Oberhalbstein و گویش Surselva مردم Oberland در گریسونز نیست. از این رو دولت با دید ویژه ای به این کمینه جمعیتی می نگرد زیرا می داند که در صورت کم توجهی به این فرهنگ تا سال 2030 تنها شمار کمی از افراد بجای مانده از نسل های پیشین این زبان را بکار خواهند گرفت. گسترده ترین شمار گویش های محلی در بخش سوییس- آلمانی به چشم می خورد.در این بخش پدیده های جغرافیایی به نسبت پدیده های اجتماعی تاثیر گذار تر بو ده اند وهم از این روست که گویش های بسیار زیادی نسبت به شمار ایالت های بزرگ همانند زوریخ، بازل و برن به چشم می خورد. مردم دره های دورافتاده اغلب بویژه در برابر اثر زمان ایستادگی خوبی در نگاهدای از زبان خود به نمایش می گذارند. گویش های آلمانی که روزمره بکار گرفته می شوند، معمولا از چه در گفتار و چه در نوشتار از زبان آلمانی استاندارد دور می باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر